Eg tenkte at eg skulle ha "kvardag" som overskrift på på denna posten, for når eg skal skriva samlepost over 2 veker måtte eg nesten ha denna tittelen igjen. Men kvardag? No er me allereie halvvegs i opphaldet, og eg har enno ikkje kjensle av kvardag. Eg har heller inga kjensle av at me faktisk er HALVVEGS, og tanken er heilt absurd. So difor den tittelen det vart, lånt av Charles Bukowski.
Dei siste tre vekene har kort sagt vore slik:
Skikurs med barnehagen:
(her skulle eg hatt ein film av kidsa som renn ned bakken, men blogger ville visst ikkje lasta han opp)
Studieveke:
Praksis.
Noko har stabilisert seg og blitt "vanleg", men framleis er eg utan rutine på det meste. Noko er fast: riskaker med ost eller leverpostei til frukost. Pulverkaffi om ettermiddagen. Sova ein times tid etter barnehagen. Skype med Henning, gjerne ein times tid.
I helgene går me ut og et og drikk littegranne øl. Kanskje drar på disko, kanskje har me innefest med folka på gongen. Særleg dei tyrkiske er me ein del i lag med, dei polske held seg ein del for seg sjølv. Bortsett frå Martyna, då.
Men noko er ikkje fast! Sjølv om me byrjer å bli vane med landet og byen og folka, so skjer det stadig ting som overraskar stort. Hendingar som er verdige den herleg underhaldande nettsida my life is average.
Som eit lite Hare Krishna opptog midt i hovudgata. Med trommer, song og dans. Hare hare!
Eller som den litt skumle opplevinga då nokon som høyrdes ut som Darth Vader nærma seg meg i trappa, og eg brått vert teken att av han her som kom springande:
Eg har tusen ting å skriva, tusen bilete å visa (faktisk nærmare to tusen) men hovudet mitt er ikkje heilt i bloggmodus i dag. Stay tuned! Brått kjem inspirasjonen tilbake! Kanskje etter eg har vore på kino med Martyna og på middag med familien til Kjell Thomas?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar